Λενε…. »Κάνε το καλό και ρίχτο στο γυαλό» …
Μεγάλωσα πιστεύοντας αξιωματικά στην ορθότητα αυτής της φράσης. Κι όμως ήρθαν στιγμές να με διαψεύσουν και δυστυχώς τα κατάφεραν.
Καταλήγω οτι ίσως απλά να μην έχουν ανάγκη την βοήθεια σου…τα καλό που θες να τους κάνεις, στα δικά τους μάτια φαντάζει ως απειλή…τα εμπαθή μάτια οτιδήποτε κι αν δούν αρνητικό θα το χαρακτηρίσουν …την ιστορία ενδιάμεσα δεν θα την διηγηθώ…όλο και κάποιος θα εχει παρόμοια ιστορία να πει…δεν γράφω για να κλαφτώ…γράφω για να υπενθυμίσω οτι όσο κι αν πόνεσες κι όσο κι αν προδώθηκες κι όσο κι αν πληγώθηκες ενώ απλά ήθελες να βοηθήσεις, μην σταματήσεις ποτέ να κάνεις αυτό που νιώθεις…εγώ το ένιωθα και βοήθησα…το νιώθω και βοηθάω…το κάνω πρώτα απ όλα για μένα…γιατί γεμίζει η ψυχή μου όταν δίνω…μείνε αυτός που είσαι…απο εδώ και στο εξής προσπάθησε να κρίνεις ποιός αξίζει.
Ακόμα κι αν κάνεις λάθος δεν πειράζει…θα`ναι πάντα ο γυαλός εκεί κοντά να πάρει την πράξη σου και να την εκτιμήσει…
Για όλους εμάς που βοηθήσαμε και καταλήξαμε στη θέση του κατηγορούμενου, που μας δίκασαν ερήμην μας, δικαστές, κρίνοντας μας ενόχους…μην φοβάσαι!
Η ποινή είναι μια υπενθύμιση για το ποιός είσαι και με ποιούς ανθρώπους αξίζει να μοιράζεσε την ζωή σου.
Επιμελεια : Z.K
